Sevgi bu kadar büyükmü???....

[GIZEM]

Bir otobüs durağın karşılaşmışlardı ilk kez....Biri tıpta okuyordu,öbürü mimarlıkta,oilkkarşılaşmadan sonra,bir kere,bir kere,bir kere daha karşılaşabilmek için.Hep aynı saatte,aynı duurakta,aynı otobüse bindiler.gençtiler çok genç....Birbirleriyle konuşacak cesareti bulmaları biraz zaman aldı.Ama sonunda başardılar.ikiside her sabah otobüse bindikleri semtte oturmuyolardı aslında.Delikanlıarkadaşında kaldığı için,o duraktan binmişti otobüse,kız ise ablasında....Sırf birbirlerini görmek için,her sabah erkenden evlerinden şehrin öbür ucundaki o durağa geldiklerini,gülerek itiraf ettiler ve bir süre sonra. Okularını bitirince hemen evlendiler...Mutluydular hemde çok mutlu...Bazen işsiz bazen parasız kaldılar ama öyle sıkı kenetlenmişiki yürekleri ve elleri hiç bir şeyi umursamadılar.Ayın sonunu zor zahmet getirdikleri günlerde oldu ünlü bir doktorveünlü bir mimar olduklarinda mutluydular.Zaman aşımına uğrayan günlerden ünlü bir doktor ve ünlü bir mimar olduklarında mutluydular.Zaman aşımınauğrayan,alışkanlıklara yenik düşen,banka hesabıda para kalmadığı içinyada tam tersine o hesabidahakalabalık hale getirmek ugruna bitip-tükenen sevgilerden deyildi onlarinki... Günler günleri yıllar yılları kovaladıkça sevgileride büyüdü büyüdü......Zorlu bir tedavi sürecine rağmen çoçuk sahibi olamayınca "Bu mutluluklarının olmasını beklemek bencillik olur"diyerekdevem ettiler hayata.Çocuk yerine.sevgilerini büyüttüler."SENİN İÇİN ÖLÜRÜM DERDİ KADIN" Sımsıkı sarılıp ve adamda "HAYIR BEN SENİN İÇİN ÖLÜRÜM"Diyeyanıt verirdi hep.. Bazen eve geldiginde.aynanın üzerinde bir not görürdü kadın,bir tanem kütüpanenin ikici rafına bak...Kütüpanenin ikici rafinda başka bir not bulurdu"mutfaktaki masanın üzerine bakve seniçok sevdigimi sakin unutma"mutfaktaki masadan,salondaki dolaba sevgi dolu notları okuya okuya koşturan kadın,sonunda bir demet çiçek kimi zaman en sevdigi çikolataları kimi zaman pahallı armağanlarla karşılaşırdı.....Aldığı hediyenin ne olduğu önemli deyildi zaten.....Hayat ne kadarhızla akarsa aksın,işleri ne kadar ne kadar yolunda olursa olsun,hep birbirlerine ayıracak zamnları,buluyorlardı bulmasına ama kırklı yaşlarının ortalarına geldiginde,daha az çalişmaya kara verdiler.Adam,hastaneden ayrıldı muayenesinesinde hasta kabul etmeye başladı kadındamimarlik bürosunukapadı sadece özel projelererde görev aldı.Artık daha fazla beraber ola biliyorlardi.B ir gün sahilde dolaşirken,harap durumda bir ev gördü üzerinde"SATILIK"levhası olan."Nedersin?,bu evi alalımmı"dedi adama."Bu viraneyi yıktırıp harika bir evyapariz.Projeyi kafamdacizdim bile .Kocaman bir terası olan,martılarıkahvaltıya davet edeceğimiz bir deniz evi yapalım buraya."Sen istersinde ben hiç hayır diyebilirmiyim"?diye yanıt verdi adam."Amerika"da tıp kongresinden döner dönmez ararım emlakçıyı...kaç para olusa olsun,burası bizimdir artık.... Sadece bir hafta ayrı kalacakların bildikleri halde ,ayrılmaları zor oldu.Adam Amerika"ya giderken.Her gün ,her saat.konuştular telefonda.Gözyaşları içinde kucaklaştılar hava alanında.Fakat bir kaç gün sonra,kocası bir farklılık olduğunu fark eettikadın.Eskisi kadar mutlu görünmüyor,konuşmaktan kaçınıyordu.Onun neşelendirmek için sahildeki evi,hatırlattıve çizdigi projeyi verdikadın ama hiç beklemediği bir cevap aldı;"Canım o ev bizim bütcemizi aşıyor.Sen en iyisi o evi unut..Mutsuzluk,mutluluğun tadınna alışmış insanlara daha acı daha da çekilmez gelir.Kadın hiç sevmedi bu beklenmedik misafiri..Derdini söylemesi için yalvardı adama,"senin için ölürüm biliyorsun ne olur anlat"diye dil döktüboş yere...Yıllardır sevdigi adam,duyarsızve sevgisiz biririyle yer deyiştirmişti sanki.O na ulaşmaya çaliştıkça,betonduvarlara çarpıyordu kadın her çarpmada daha fazla kanıyordu yüreyi... Bir gün çoçukluğunnun gençliğinin ve bütün hayatını birlikte geçtiği arkaşına dert yanarken"Artık dayanamıyorum sana söylemek zorundayım" diye sözünü kestiarkadaşı."O seni aldatıyor, işyerimin tam karşısındaki restorantta genç bie kadınla yemek yiyorlar her öglen.Sonra sarmaş dolaş biniyorlar arabaya..."Sus,sus çabuk,duymak istemiyorum bu yalanları diye baırdı kadın.Onca yıllık arkadaşını,kendini kısmakla sucladı...."Ertesi gün öğlen vakti o restorantın tam hemen karşısındaki bir köşeye sindi sessizce ve peri masallarının sadece masal olduğunu anladı.....Kocasının eskiden aynı hastanede çaliştıgı genç doktoru tanıdı hemen.Bazen evlerinde ağırladıkları kadını nasıl sarıldığını gördü adamın...Akşam kocası eve gelir gelmez,bazen bagırıp, bazen ağlayarak,bazende ona sımsıkı sarılıp bazende yumruklayarak haykırdı suratına.İnkar etmedi adam.Zamanla duyguların deyişe bildigini farklılık aradigi gibi bir şeyler geveledi agzında ve,bavulunu alıp gitti evden.kapıdan çikarken,"son birkez kucaklamak isterim seni"diyecek oldu ama kadın,"defol"dedi nefretle. İlk çelsede boşandılar...Modern bir aşk hikayesinin böyle son bulmasına kimse inanmıyordu.Arkadaşlarının desteğiyle ayata kalmaya çalişti kadın.Adamın,sevgilisiyle birlikte Amerika'ya yerleştiğini ögrendi.Bazen yanlız kaldıgında onun hala sevdigini hissettiginde ağlama nöbetleri geçiriyor,aşkin yerine en az onun kadar yoğun duygu olan nefretin yer alması için dua ediyordu.Aradan bir yıl geçti...Her şeyin ilaci olan zaman bile,kadının derdine çara olamamiştı. Bir sabah ısrarla çalan zilin sesiyle uyundı.Kapıyı açtığında, karşısında o kadını gördü."sen buraya ne yüzle geliyorsun" diye bağırmak istedi sesi çıkamadı"lütfen içeriye girmeme izin ver,mutlaka konuşmamız gerekiyor."dedi genç kadın.Kanepeye eriştive zor duyulan bir sesle konuşmaya başladı:"Hiçbirşey göründüğü gibi değil aslında.Çok üzgünüm o bir saat önce öldü.Geçen yıl Amerikadaki kongre sırasında öğrendi hastalığını ve yaklaşık bir senelik ömrü kaldığını.Buna dayanamayacığını hep sölediğini hep onunla birlikte ölmek isteyeceğini biliyordu.Seni kendiden uzaklaştırmak için,benden sevgilisi rolünü oynamamı istedi.Ailesine de haber vermedi.Birlikte Amireka'ya yerleştiğimiz yalanını yaydı.oysa ilk karşılaştığınız otobüs durağının karşısında bir ev tutmuştu.Tedavi görüyor ve kurtulucağına inanıyordu.Gece fenalaşmış bakıcısı beni ardı son anda yetiştim. sana bu kutuyu vermemi istedi..."Gözlerinden akan yaşları durduramayacağını biliyordu kadın hemen oracıkta ölmek istiyordu.Eline tutuşturulan kutuyu açmayı neden sonra akıl edebildi.İtinayla birsürü katlanmış kağıt duruyordu kutuda.İlk kağıtta, "lütfenbütün notları sırayla oku bitanem"diyordu...Sırayla okudu:"seni çok sevdim"diyordu"Seni sevmekten hiç vazgeçmedim""senin için ölürüm derdin hep, doğru sölediğini bilirdim.""Fakat benim için ölmeni istemedim.""Şimdi bana söz vermeni istiyorum.""Benim için yaşayacaksın anlaştıkmı??"Son kağıdı eline alırken, kutuda bir anahtar olduğunu gördü kadın...Ve son kağıtta şunlar yazılıydı:SHİLDEKİ EVİMİZİ SENİN ÇİZDİĞİN PROJEYE GÖRE YAPTIRDIM.KOCAMAN TERASTA MARTILARLA KAHVALTI EDERKEN, BEN SENİ İZLİYOR OLACAĞIM...

[SeZeN]

Teyzem yaaa...İnanılmaz güzel bi yazı bu..
Ama sanırım günümüz için biraz fazla masalsı...Artık böle sevgilerin kaldığına inanmıorum çünkü...

[*mine]

Masal gibi ..Rüya gibi bir sevgi ....Dİyecek bişey bulmadım ama herkesin gerçek sevgilere böylesi güzel sevgilere ihtiyacı var sanırım

Yüregine saglık ablaaa

[GIZEM]

Canlarim beyenmenize sevindimm insana sevginin büyüklügünü anlatmiş.Nede iyi etmiş dilegim herkes kıyısından yada köşesinden böyle sevgiler yaşamasi..

[zeynelim]

slmlar bu benim aşk hikayem gizem nereden aldin bu aşk hikayesini

[zeynelim]

yanlis anlamayin orta okul 7. sinifta türkce ogretmenimiz bize okumustu benimde cok ama cok hosuma gitmisti bende aldim pc me kaydettim sonra sanal alemde yaydim

[GIZEM]

hos geldiniz Z eynelim ama yanliş ben bunu nettten almadimm.BİR KİTAPTAN ALDİM.GENEDE GÜZEL YORUMLARİNA TŞKLERR.

[zeynelim]

ben t.ş.k ablasi

[mavi-gül]

KİM İSTEMEZKİ BÖYLE SEVİLİP SEVMEYİ HARİKA BİR HİKAYE İNSANİN OKURKEN İÇİNDE KAYBOLASI GELİYOR.. [b][b]